wata1

Rogue Legacy 2 ไม่ได้ทำให้สาดน้ำเริ่มต้นที่ใหญ่ที่สุด อันที่จริง เมื่อมองแวบแรก คุณคงรู้สึกกดดันอย่างหนักที่จะได้เห็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปจากภาคต่อของ Rogue Legacy ในปี 2013 เป็นภาคต่อของ Cellar Door Games แม้จะเปลี่ยนจากสไปรท์ 2D ไปเป็นโลกที่เรนเดอร์ 3 มิติ แต่มันก็เปลี่ยนจากความสวยงามของเกมก่อนหน้า ในขณะที่การขาดความเบี่ยงเบนจากเทมเพลตของต้นฉบับพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเป็นธีมใน Rogue Legacy 2 มีการเปลี่ยนแปลงมากมายที่รวมกันเป็นเวอร์ชันต้นฉบับที่ใหญ่กว่าและดีกว่าในเกือบทุกด้าน

คราวนี้ทุกอย่างอาจแสดงผลในรูปแบบ 3 มิติ แต่ Rogue Legacy 2 ยังคงรักษารากฐานของแพลตฟอร์ม 2D ไว้ ในฐานะทายาทของสายเลือดที่ยาวและค่อนข้างน่าสลดใจ คุณวิ่ง กระโดด และโจมตีโดยใช้อาวุธของตัวละครนั้นๆ ในการเพิ่มเครื่องมือให้กับละครการต่อสู้ ทายาทแต่ละคนจะมีความสามารถพิเศษของคลาสและคาถาสุ่มที่ผูกติดอยู่กับปุ่มใบหน้าที่แยกจากกัน นอกจากนี้ยังมีลูกเตะหมุนที่เก๋ไก๋ที่ใช้ในการกระเด็นศัตรูหรือวัตถุอันตรายที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการควบคุมเพื่อให้มันไปไกลในดันเจี้ยนลูกเต๋า การควบคุมนั้นเข้มงวดและแม่นยำ – ทำให้กระโดดและโจมตีกิจการที่ปราศจากคำสาป เกมนี้ง่ายต่อการหยิบและคุ้นเคยและที่สำคัญกว่านั้นคือง่ายต่อการกลับไปเล่นหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง

ในช่วงเริ่มต้นของการวิ่ง คุณเลือกทายาทในสายเลือดของคุณที่มีลักษณะทางพันธุกรรมเฉพาะที่ทำให้ตัวละครนั้นในรุ่นของตัวเองดีขึ้นหรือแย่ลง ฉันชอบนักรบรูปแบบต่างๆ ที่คุณลักษณะเหล่านี้สร้างขึ้น และคุณได้รับรางวัลสำหรับการเลือกคนที่มีพันธุกรรมที่ “ไม่ดี” มันเพิ่มความลึกอย่างมากให้กับแนวคิด rogue-lite นักสู้คนหนึ่งอาจมีลักษณะของยักษ์ที่สูงตระหง่านอยู่เหนือเพื่อนฝูง อีกวิธีหนึ่งอาจเป็นคนตาบอดสี โดยเปลี่ยนการนำเสนอเป็นระดับสีเทา คนที่มีอาการเวียนศีรษะบ้านหมุนอย่างโชคร้ายพลิกโลกกลับหัวเพื่อการวิ่งครั้งนั้น คุณลักษณะใดๆ ที่ทำให้เกมยากขึ้นส่งผลให้เกิดการปรับเปลี่ยนที่สำคัญ ทำให้สามารถสะสมทองได้มากขึ้นตลอดช่วงอายุนั้น ตัวดัดแปลงเหล่านี้มอบความมั่งคั่งมากเกินพอที่จะชดเชยความพยายามพิเศษที่ได้รับ

ด้วยทองคำนั้น คุณสามารถสร้างปราสาทของสายเลือดและเมืองท่าที่อยู่ด้านล่างได้ สามารถซื้อทักษะได้หลังจากการรันแต่ละครั้ง เพิ่มสถิติถาวรให้กับตัวละครทุกตัวที่คุณเล่น ความแข็งแกร่ง สติปัญญา สุขภาพ และอื่นๆ สามารถเพิ่มได้พร้อมกับปลดล็อกคลาสให้เล่นมากขึ้น ในเมือง คุณสามารถสร้างอุปกรณ์ใหม่ ซึ่งให้โบนัสสถิติและอื่น ๆ ด้วยชุดเกราะครบชุด ก่อนที่จะริบเงินสดที่เหลือของคุณและมุ่งหน้าสู่การผจญภัยครั้งใหม่ ฉันดีใจที่การอัปเกรดแบบถาวรกลับมา แต่ฉันมีปัญหากับระบบโดยรวม เมื่อมีการซื้ออันดับของการอัพเกรดมากขึ้น ราคาสำหรับระดับถัดไปจะเพิ่มขึ้นสำหรับสถานะคงที่ที่เพิ่มขึ้นแบบเดียวกัน ให้ผลตอบแทนที่ลดลงจากการปรับปรุงตัวละครเนื่องจากค่าใช้จ่ายในการอัพเกรดพุ่งสูงขึ้น นอกจากนี้ยังมีโหนดอัปเกรดซ้ำๆ มากเกินไปซึ่งมีการเพิ่มสถานะแบบเดียวกันกับโหนดอื่นๆ ที่ทำให้คุณกลับมาได้รับทองในปริมาณที่มากกว่าเดิม ในช่วงท้ายเกม เมนูการสร้างปราสาทเต็มไปด้วยช่องที่ซ้ำซากจำเจ และกลายเป็นระบบที่ยุ่งเหยิงกว่าที่ควรจะเป็น

อย่างไรก็ตาม เอกลักษณ์ของคลาสนั้นตรงไปตรงมามากกว่าและขยายจาก Rogue Legacy ไปอย่างมาก คราวนี้ แต่ละชั้นของทายาทจะเป็นตัวกำหนดประเภทอาวุธที่พวกเขาใช้และความสามารถเพิ่มเติมที่พวกเขามี อัศวินมาพร้อมกับดาบขนาดใหญ่และสามารถป้องกันการโจมตีด้วยโล่ ในขณะที่นักเวทจะเหวี่ยงลูกไฟจากไม้กายสิทธิ์ของตนในระยะไกลและสามารถใช้คาถาสองอันแทนหนึ่งอันได้ เรนเจอร์สามารถเล็งและยิงธนูและสร้างแท่นหลังคาที่มีใบไม้เพื่อยิงจากในอากาศ โจรสลัดสามารถบินไปรอบๆ ในเรือเหาะที่ยิงกระสุนปืนใหญ่ใส่ศัตรูที่อยู่ในสายตา ฉันชอบเอกลักษณ์ของแต่ละคลาส ถึงแม้ว่าฉันจะพบว่าตัวเลือกประมาณครึ่งหนึ่งแทบไม่เหมาะกับสไตล์การเล่นของฉัน ฉันโน้มน้าวไปยังบางกลุ่มเช่น Ronin ที่ถือ Katana และนักมวยที่สร้างคอมโบที่รวดเร็วและจบการนอกเป้าหมายด้วยผู้ผลิตหญ้าแห้งที่ทำลายล้าง

หลังจากความ สล็อต สำเร็จของ Salt and Sanctuary ในปี 2016 นักพัฒนาอินดี้ Ska Studios ก็สามารถพักผ่อนได้เต็มที่เมื่อออกแบบภาคต่อของ 2D Souls-like สตูดิโอสองคนกลับทำสิ่งที่ตรงกันข้าม โดยดึงอิทธิพลจากการผสมผสานเพื่อสร้างเกมที่แตกต่างอย่างมากจากรุ่นก่อน Salt and Sacrifice ไม่ใช่แค่ 2D Souls เท่านั้น มันยังคงรักษาพื้นฐานของหลายประเภทเอาไว้ แต่การพาดพิงถึง Metroidvania และ Monster Hunter ที่สำคัญยิ่งมีความเด่นชัดมากขึ้น แม้ว่าคุณลักษณะนี้จะมีการต่อสู้และความก้าวหน้าที่น่าพอใจ แต่ความเสี่ยงหลายอย่างก็ไม่ได้ผลเสมอไป และการปรุงที่น่าสงสัยนี้ไม่ได้เป็นเพียงการตระหนักถึงศักยภาพสูงสุดของมัน

Salt and Sacrifice ปลดคุณเป็นนักโทษที่ถูกประณามในอาณาจักรที่ถูกทำลายโดยเวทมนตร์ที่ร้ายกาจ สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมากำลังเดินเตร่ไปทั่วดินแดน โดยที่มาของมลทินทั้งหมดนี้สืบย้อนไปถึงจอมเวทย์ผู้ชั่วร้ายที่ตอนนี้สะกดรอยตามแต่ละภูมิภาค ด้วยตัวเลือกในการประหารชีวิตหรือชีวิตของการล่าผู้วิเศษ คุณเลือกอย่างหลัง กลายเป็น Marked Inquisitor ที่ส่งไปเพื่อติดตามผู้วิเศษที่อันตรายเหล่านี้และกลืนกินหัวใจของพวกเขาเพื่อให้แน่ใจว่าอาณาจักรจะอยู่รอด หลังจากสร้างตัวละครและถูกบอสผู้แข็งแกร่งทำลายล้างเป็นประจำในแบบ Souls-like คุณจะได้ตื่นขึ้นใน Pardoner’s Vale ศูนย์กลางที่คุณสามารถสนทนากับ NPC ต่างๆ เพิ่มระดับตัวละครของคุณ ประดิษฐ์และอัพเกรดอาวุธและชุดเกราะใหม่ และเลี้ยงแมวน่ารักด้วยเขากวาง
นอกจากนี้ยังเป็นที่ที่คุณจะได้พบกับ Mirrorgate ซึ่งเป็นประตูมิติที่ให้คุณวาร์ปไปยังภูมิภาคต่างๆ ทั่วทั้งอาณาจักรได้ แต่ละคนเป็นบ้านของนักเวทย์จำนวนมากที่ต้องถูกตามล่าและสังหาร ซึ่งทำหน้าที่เป็นห่วงหลักในการเล่นเกมของ Salt and Sacrifice การสำรวจพื้นที่ คุณจะค้นพบหลักฐานที่จะเริ่มต้นการล่าผู้วิเศษ สร้างเส้นทางอนุภาคเพื่อให้คุณติดตามเหยื่อของคุณโดยตรง เหมือนกับสัตว์ร้ายของ Monster Hunter ผู้วิเศษไม่ได้ถูกจำกัดอยู่ในสนามประลองของบอสตัวเดียว คุณต้องต่อสู้กับพวกมันไม่กี่ครั้งในขณะที่พวกมันเดินเตร่ไปทั่วภูมิภาค เรียกฝูงชนที่มีธีมมาเพื่อให้คุณช้าลง หลังจากสร้างความเสียหายได้เพียงพอ ในที่สุด คุณก็จะเปิดประลองครั้งสุดท้ายและเปลี่ยนไปสู่การต่อสู้แบบบอสดั้งเดิม ซึ่งในที่สุดคุณสามารถจบ Mage ให้ดีได้

แต่ละภูมิภาคมีจำนวน Named Mages ที่กำหนดไว้ซึ่งจะต้องพ่ายแพ้เพื่อดำเนินการผ่านเกมและเปิดประตูที่ปิดสนิทซึ่งปิดกั้นการเข้าถึงพื้นที่ใหม่ของคุณ การแบ่งโลกของเกมออกเป็นโซนต่างๆ คล้ายกับ Demon’s Souls การสูญเสียการเชื่อมต่อระหว่างแผนที่อันกว้างใหญ่ของเกมแรก แต่แต่ละภูมิภาคยังคงมีขนาดค่อนข้างใหญ่และมีการออกแบบเขาวงกต ด้วยจุดเด่นทั้งหมดของเกม Metroidvania สุดคลาสสิก คุณจะเห็นพื้นที่ที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ซึ่งคุณจะต้องกลับไปดูในภายหลังเมื่อคุณมีเครื่องมือสำรวจที่จำเป็น ค้นพบทางลัดที่น่าพึงพอใจซึ่งนำกลับไปสู่เสาโอเบลิสก์ที่คุณสามารถพักได้ข้างๆ และปรับขนาดหน้าผาอันสง่างามด้วยการวางแท่นที่แม่นยำ ภูมิภาคต่างๆ ก็มีความหลากหลายทางสายตาเช่นกัน ไม่ว่าคุณจะค่อยๆ เคลื่อนผ่านขอบเขตอันคับแคบของเหมืองใต้ดิน หรือค้นหาอวัยวะภายในของเรือไม้ที่เกาะอยู่บนยอดเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ

ปัญหาของภูมิภาคที่ออกแบบอย่างประณีตนี้คือ เกลือและการสังเวยไม่มีแผนที่ค่อนข้างน่าสับสน นี่ไม่ใช่ปัญหาหากยังคงเป็น Souls แบบธรรมดาและค่อนข้างเป็นเส้นตรง แต่เมื่อคุณพิจารณารากเหง้าของ Metroidvania ของเกม ถือว่าเป็นการละเลยที่แปลกเป็นพิเศษ ต้องหาประตูที่คุณค้นพบเมื่อชั่วโมงก่อนหน้านี้อีกครั้ง แต่สามารถเปิดได้ในขณะนี้เท่านั้นเพิ่มองค์ประกอบของความเบื่อหน่ายที่ไม่ควรมีอยู่ และนี่คือความจริงที่ว่าคุณไม่สามารถเดินทางอย่างรวดเร็วระหว่างเสาโอเบลิสก์หรือเลือกอันที่คุณวางไข่ได้ เมื่อเข้าสู่ภูมิภาค มีการย้อนรอยซ้ำๆ ซากๆ มากมายที่ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ และมันจะทำให้ส่วนอื่นๆ ของเกมแย่ลง

นี่ยังหมายความว่าคุณจะต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวเดิมหลายครั้งในขณะที่คุณผจญภัยในสถานที่ที่คุ้นเคย นับว่าโชคดีที่ประเภทศัตรูที่มีความกว้างมหาศาลนั้นน่าประทับใจในเชิงตัวเลข พวกมันมีตั้งแต่ก็อบลินมาตรฐานและนักธนูไปจนถึงโครงกระดูกที่มีคีมหนีบแมลงที่ยื่นออกมาจากไหล่และทหารยามสูงตระหง่านติดอาวุธด้วยค้อนไฟฟ้า ทิศทางศิลปะและความคิดสร้างสรรค์ในการแสดงเป็นเรื่องที่น่ายินดี และศัตรูแต่ละประเภทจะทำให้คุณตื่นตัวด้วยรูปแบบการโจมตีที่ไม่เหมือนใครและจุดอ่อนที่อาจใช้ประโยชน์ได้ Salt and Sacrifice ใช้ระบบการต่อสู้แบบไหลลื่นที่ประกอบด้วยการโจมตีแบบเบาและหนัก หลบหลีก ปัดป้อง และบล็อก การโจมตีและการเคลื่อนไหวของคุณนั้นรวดเร็วกว่าเกมก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด ทำให้แต่ละการต่อสู้ดำเนินไปอย่างรวดเร็วซึ่งปฏิเสธการจัดการความแข็งแกร่งของมัน การแทงและเฉือนทางของคุณผ่านพยุหะของศัตรูนั้นน่าพอใจโดยเนื้อแท้ เลือดที่พุ่งออกมาตามบาดแผลแต่ละครั้ง และถึงแม้จะไม่มีความแข็งแกร่ง แต่การต่อสู้แต่ละครั้งก็มีความท้าทายที่น่าดึงดูด

คลังแสงของอาวุธที่คุณจำหน่ายนั้นมาจากโรงเรียนแห่งความคิดของ Monster Hunter โดยอาวุธแต่ละประเภทจะมีความรู้สึกและชุดการเคลื่อนไหวที่แตกต่างกัน ฉันเริ่มต้นด้วย Highblade ทั่วไปก่อนที่จะสร้าง imp

Swansong เป็นเกมสวมบทบาทที่ สล็อต ถ่ายทอดละครทั้งหมดผ่านบทสนทนา ไม่มีการต่อสู้ให้พูดถึง ฉากสำคัญระหว่างตัวละครจะได้รับการแก้ไขภายในฉากสนทนาที่เรียกว่า “การเผชิญหน้า” RPG สามารถดำรงอยู่ได้โดยปราศจากการต่อสู้แบบดั้งเดิม ตัวอย่างเช่น ดูที่ Disco Elysium แต่บทสนทนาที่ผลักดันให้เวทีกลางต้องร้องเพลง หรืออย่างน้อยก็กลมกลืนกับระบบทักษะที่ลึกซึ้ง Swansong น่าเศร้าที่ไม่ได้ส่งทั้ง งานเขียนนี้เป็นงานคนเดินถนน มักไม่ต่อเนื่องกัน และระบบสนับสนุนยังใช้การได้น้อยเกินไป เพิ่มรสชาติเล็กน้อยในการแยกแยะตัวละครที่เล่นได้ทั้งสาม

คุณเล่นเป็นแวมไพร์สามตัว – Emem, Galeb และ Leysha – ถูกเรียกตัวให้เข้าร่วมการประชุมวิกฤตที่กองบัญชาการแวมไพร์ของบอสตัน หลังจากปาร์ตี้เพื่อทำเครื่องหมายการเป็นพันธมิตรกับ Hartford Chantry (กลุ่มนักเวทย์สายเลือด) จบลงด้วยการนองเลือด ไม่ใช่ ชนิดที่ดี เจ้าชายแวมไพร์ในพื้นที่สั่งให้ทั้งสามคนค้นพบว่าเกิดอะไรขึ้นและในที่สุดก็ส่งพวกเขาไปทำภารกิจแก้แค้นที่ทับซ้อนกัน ภารกิจได้รับการปรับแต่งให้เข้ากับความสามารถเฉพาะของแวมไพร์แต่ละคน และคุณจะได้เล่นเป็นตัวละครแต่ละตัวตามลำดับ สำหรับครึ่งแรกของเกม คุณจะต้องเลือกลำดับในการรับมือกับภารกิจ ให้คุณมีทางเลือกในการไล่ตามเนื้อเรื่องที่คุณสนใจมากที่สุด แต่ในช่วงครึ่งหลัง วิธีการแบบเส้นตรงมากขึ้นเข้ามาแทนที่ และคุณพบว่าตัวเองถูกไล่ออกจากภารกิจของตัวละครตัวหนึ่งไปยังอีกตัวหนึ่ง ซึ่งแต่ละเรื่องจบลงด้วยเรื่องที่น่าตื่นเต้น

โครงสร้างนี้ช่วยให้เรื่องราวสร้างขึ้นในสามไทม์ไลน์พร้อมกัน และอย่างดีที่สุด มุมมองจะเรียงกันเป็นครั้งคราวเพื่อให้คุณเห็นเหตุการณ์เฉพาะจากหลายมุม แม้ว่าจะต้องพูด แต่การครอสโอเวอร์นั้นหายากอย่างน่าผิดหวังและส่วนใหญ่เป็นกรณีของการอ้างอิงเล็ก ๆ ตลอดภารกิจที่พยักหน้าให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตัวละครทั้งสาม รู้สึกเหมือนพลาดโอกาสที่จะผูกเรื่องราวเข้าด้วยกันโดยที่ตัวละครทั้งสามไม่ปรากฏในฉากเดียวกันหลังจากช่วงแรกของเกม

และ เด็กชาย เรื่องราวนี้จำเป็นต้องมีการผูกสัมพันธ์กันบ้างไหม ฉันรู้สึกสูญเสียตั้งแต่เริ่มต้น หากคุณไม่คุ้นเคยอย่างลึกซึ้งกับฉาก Vampire The Masquerade จากระบบเล่นตามบทบาท World Of Darkness ให้เตรียมที่จะให้เสียงคำนามเฉพาะและตำนานที่แปลกประหลาดที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดมาใส่คุณในชั่วโมงแรกหรือประมาณนั้น คำเหล่านี้ถูกเพิ่มเข้าไปใน codex ในเกมเมื่อพบครั้งแรก และฉันพบว่าตัวเองหยุดทุก ๆ สองสามนาทีเพื่ออ่านว่าคนสุดท้ายที่ฉันคุยด้วยเกี่ยวกับอะไร

แต่ไม่ใช่แค่คำศัพท์ที่ไม่คุ้นเคยเท่านั้นที่ทำให้เกิดความสับสน ฉากมากมายตลอดเกม ไม่ใช่แค่ในตอนเริ่มต้น ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ขาดหายไป รายละเอียดสำคัญบางอย่างหรือสองส่วนที่ละเว้น ให้ความรู้สึกเหมือนดูละครทีวีที่คุณไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และกังวลอยู่เสมอว่าจะข้ามตอนที่มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้น แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายทุกอย่าง และบางเรื่องก็ควรปล่อยให้คลุมเครือได้ดีที่สุด แต่ไม่ว่าจะเป็นแง่มุมเฉพาะของสังคมแวมไพร์หรือประวัติศาสตร์ที่แม่นยำของความสัมพันธ์ของตัวละครบางตัว รายละเอียดมากเกินไปก็ถูกร่างอย่างเบาบางเกินไปหรือสันนิษฐานง่ายๆ แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากโคเด็กซ์ ก็ยังยากที่จะติดตามว่าเกิดอะไรขึ้น

การไม่ปะติดปะต่อแบบนี้แทรกซึมอยู่ในระบบการสนทนา ซึ่งเป็นโหมดหลักในการปฏิสัมพันธ์กับโลก การสนทนาเต็มไปด้วยฉากที่น่าอึดอัดใจเนื่องจากตัวละครเปลี่ยนจากสาขาหนึ่งของแผนผังบทสนทนาไปเป็นอีกสาขาหนึ่งอย่างไม่ถูกต้อง ทุกคนมักจะพูดว่า “ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น” หรือ “ไปไล่ล่ากัน” ในขณะที่คุณยืนยันทางเลือก กิ่งไม้ที่ตายแล้วก็หลุดออกและอีกต้นก็งอกขึ้นอย่างงุ่มง่ามเข้ามาแทนที่ มันสั่นสะเทือนและการสนทนาไม่เคยไหล

“การเผชิญหน้า” ของลูกตั้งเตะชิ้นใหญ่อาจเป็นผู้กระทำผิดที่เลวร้ายที่สุดที่นี่ เป็นการสนทนาที่มีรั้วรอบขอบชิดหลายขั้นตอน ซึ่งคุณต้องพูดสิ่งที่ถูกต้องเพื่อผ่านแต่ละขั้นตอน โดยอนุญาตให้ล้มเหลวเพียงหนึ่งหรือสองครั้งเท่านั้น พวกมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้ดูน่าทึ่งมาก แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกมันกลับรู้สึกเหมือนถูกดึงออกมาและเป็นวงกลมอย่างผิดปกติเมื่อคุณกระโดดผ่านห่วงของแต่ละด่าน ทำเครื่องหมายในช่องเพื่อให้แน่ใจว่าคุณได้พูดสิ่งที่ถูกต้อง แต่คุณยังสามารถพูดสิ่งที่ผิดได้ง่าย ๆ และแต่ละด่านใหม่ของการเผชิญหน้าดำเนินไปราวกับว่าตัวละครที่คุณพูดด้วยไม่แน่ใจว่าคุณพูดถูกหรือผิดในครั้งล่าสุด พวกเขากำลังไถไปข้างหน้ากับบรรทัดถัดไปของสคริปต์โดยไม่คำนึงถึง เป็นผลกระทบที่น่าตกใจอีกอย่างหนึ่ง

แม้จะไม่มีปัญหาเหล่านี้ การเขียนบทสนทนาก็ไม่น่าประทับใจ ทุกคนมีอารมณ์ฉุนเฉียวและมีความสำคัญในตัวเอง โดยมีช่วงเวลาของอารมณ์ขันหรือความอ่อนแอที่หายวับไปอย่างรวดเร็ว บางทีนั่นอาจเป็นเรื่องจริงสำหรับสังคมแวมไพร์ – เป็นไปได้ที่ฉันพลาดรายการ codex ที่ครอบคลุมวัฒนธรรมเฉพาะนั้นมากขึ้น – แต่ก็ไม่ได้ทำให้ประสบการณ์การได้ยินพวกเขาพึมพำอย่างโอ้อวดในเรื่องที่ทนไม่ได้ คนที่คุณพบบางคนเป็นเพื่อนหรืออย่างน้อยก็รู้จักกันมาหลายสิบปีแล้ว แต่ไม่ค่อยรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะใกล้ชิดหรือสนิทสนมมากกว่าเพื่อนร่วมงานที่คุณจะทักทาย